Slechts een idee, een schets, een gevoel, meer was het nog niet. Maar het was geboren, en voorbestemd te stralen. Maar hoe, hoe wordt een gedachte realiteit? Het bleef lang hangen, telkens terugkerend in gedachten, dwingend, inspirerend. Langzamerhand werd het beeld een film, het kreeg structuur en een gevoel. Het is de kracht van een artiest om een gevoel om te zetten in werkelijkheid; creëren.

Heel artistiek, maar op een bepaald moment moet er gewerkt worden. Zonder actie, geen resultaat. Creativiteit blijft knutselen, als er geen praktische toepassing komt. Sommige genieën realiseren dit volkomen zelfstandig, maar de gewone sterfelijke artiest heeft een team nodig. Een klankboard, een organisator, een uitvoerder, een criticus. Na lang denken, werken, schaven en perfectioneren is het af, nou ja, goed genoeg. Het is af, wanneer het gepresenteerd wordt. Tot het allerlaatste moment blijven perfectioneren. Het kan altijd beter. Is het überhaupt wel goed genoeg, heeft het wel bestaansrecht? Er is al zoveel moois gemaakt, Waarom zit iemand hier nog op te wachten? Maar daar gaat het niet om.

Creëren vervult een wens, niet een vraag. Een artiest creëert om zich te uiten, niet om begrepen te worden. Waardering en begrip zijn subjectief en zeggen niets over de creatie, alleen iets over de beschouwer. Maar onzekere gedachten moeten aan de kant, ze staan het resultaat in de weg. Alleen dat, wat oprecht is, verdiend waardering. Dat, wat authentiek is, zal worden geloofd. Dat, wat uit het hart komt, zal worden beleefd, ervaren en gevoeld. Raak.