Ongeloof vindt plaats als iets gebeurt wat je niet kunt bevatten. In onze levens bouwen wij waarheden op waar we niet meer over hoeven na te denken, die zijn gewoon zo: De lucht is blauw, een stoel is bedoeld om op te zitten, een bakker bakt brood, alles valt naar beneden, enzovoort. Dit lijstje kun je echt heel lang doorzetten. Verrassing ontstaat als deze waarheden ineens niet blijken te kloppen; gele bieten, een ober die plotseling een act blijkt te zijn, je slonzige lief, die je verrast door de boel op te ruimen; verrassingen kunnen heel leuk zijn. Helaas ook teleurstellend, maar heel soms echt ongelofelijk…

Ik grap weleens dat het makkelijker is de perfecte partner te vinden dan de ideale band. 1 persoon te vinden waarmee je je leven, doelen en emoties wilt delen, en elkaar ook na langere tijd nog steeds leuk vindt is al een opgaaf. Maar vindt er maar eens 3 of 4, die dan allemaal hetzelfde muzikale niveau bezitten, in de zelfde regio wonen, dezelfde muziekstijl en muzikale doelen nastreven, maar wel net toevallig ieder een ander instrument bespelen. 1 ding is zeker: de ideale band vinden valt niet mee. Maar wanneer het je lukt, is het een genot: Een geoliede machine die jarenlange oefening en ervaring, wekelijkse repetities, goed gekozen nummers, zorgvuldig opgebouwd instrumentarium, en heel veel emoties en muzikale passie samen mixt tot muziek die je raakt. Of het eindresultaat nu indringende smartlappen, meeslepende party knallers, relaxende sferische klanken, virtuoze muzikale toeren zijn of precies die songs uit dat genre die je in je hart raakt: muziek doet iets met de meeste mensen. Het is de grootste verdienste van een band of muzikant als de muziek als dat lukt.

Als muzikant of band ben je meestal van nog van een andere partij afhankelijk: onze techniek collega’s, die gelukkig meestal met evenveel passie, de faciliteiten rondom het optreden verzorgen. Een mooie belichting kan de beleving naar een verdere extase verhogen. Perfecte geluidsversterking maakt de muziek ook voor een grotere groep mensen hoorbaar. Dat laatste klinkt eenvoudiger als het is; Om op telkens weer totaal verschillende locaties, met iedere keer andere muzikale bezettingen van allerlei niveaus te zorgen dat alles goed te horen is en ook  nog ‘lekker’ klinkt, heeft veel voeten in de aarde. Een selectie aan speakers, versterkers, microfoons en interfaces, een mixer met tientallen in- en uitgangen, honderden meters bekabeling en zeer geavanceerde randapparatuur overzichtelijk te houden is stap 1, daarnaast moet je ook nog gevoel en ervaring hebben voor al die verschillende instrumenten en muziekstijlen. En om het nog lastiger te maken: microfoons en speakers vinden elkaar niet aardig. Als ze te dicht in elkaars buurt komen gaan ze naar elkaar schreeuwen, ‘feedback’ of ‘rondzingen’ genaamd; een aanslag op de oren van muzikanten en publiek. Aan de technicus de taak dit ten alle tijden te voorkomen.

DIOOT

Ongeloof vindt plaats als iets gebeurt wat je niet kunt bevatten. In onze levens bouwen wij waarheden op waar we niet meer over hoeven na te denken, die zijn gewoon zo: De lucht is blauw, een stoel is bedoeld om op te zitten, een bakker bakt brood, alles valt naar beneden, enzovoort. Dit lijstje kun je echt heel lang doorzetten. Verrassing ontstaat als deze waarheden ineens niet blijken te kloppen; gele bieten, een ober die plotseling een act blijkt te zijn, je slonzige lief, die je verrast door de boel op te ruimen; verrassingen kunnen heel leuk zijn. Helaas ook teleurstellend, maar heel soms echt ongelofelijk…

Ik grap weleens dat het makkelijker is de perfecte partner te vinden dan de ideale band. 1 persoon te vinden waarmee je je leven, doelen en emoties wilt delen, en elkaar ook na langere tijd nog steeds leuk vindt is al een opgaaf. Maar vindt er maar eens 3 of 4, die dan allemaal hetzelfde muzikale niveau bezitten, in de zelfde regio wonen, dezelfde muziekstijl en muzikale doelen nastreven, maar wel net toevallig ieder een ander instrument bespelen. 1 ding is zeker: de ideale band vinden valt niet mee. Maar wanneer het je lukt, is het een genot: Een geoliede machine die jarenlange oefening en ervaring, wekelijkse repetities, goed gekozen nummers, zorgvuldig opgebouwd instrumentarium, en heel veel emoties en muzikale passie samen mixt tot muziek die je raakt. Of het eindresultaat nu indringende smartlappen, meeslepende party knallers, relaxende sferische klanken, virtuoze muzikale toeren zijn of precies die songs uit dat genre die je in je hart raakt: muziek doet iets met de meeste mensen. Het is de grootste verdienste van een band of muzikant als de muziek als dat lukt.

Als muzikant of band ben je meestal van nog van een andere partij afhankelijk: onze techniek collega’s, die gelukkig meestal met evenveel passie, de faciliteiten rondom het optreden verzorgen. Een mooie belichting kan de beleving naar een verdere extase verhogen. Perfecte geluidsversterking maakt de muziek ook voor een grotere groep mensen hoorbaar. Dat laatste klinkt eenvoudiger als het is; Om op telkens weer totaal verschillende locaties, met iedere keer andere muzikale bezettingen van allerlei niveaus te zorgen dat alles goed te horen is en ook  nog ‘lekker’ klinkt, heeft veel voeten in de aarde. Een selectie aan speakers, versterkers, microfoons en interfaces, een mixer met tientallen in- en uitgangen, honderden meters bekabeling en zeer geavanceerde randapparatuur overzichtelijk te houden is stap 1, daarnaast moet je ook nog gevoel en ervaring hebben voor al die verschillende instrumenten en muziekstijlen. En om het nog lastiger te maken: microfoons en speakers vinden elkaar niet aardig. Als ze te dicht in elkaars buurt komen gaan ze naar elkaar schreeuwen, ‘feedback’ of ‘rondzingen’ genaamd; een aanslag op de oren van muzikanten en publiek. Aan de technicus de taak dit ten alle tijden te voorkomen.

Wij spelen al jaren door het hele land en wij bouwen graag een feestje en zien de tranen graag rollen, van het lachen of van ontroering.  Op diverse gelegenheden, zoals festivals, zijn we afhankelijk van het daar door de organisatie aangeboden geluid. Gelukkig zijn de meeste technici gedreven, zodat zelfs als de ervaring of het niveau iets lager ligt als gehoopt, en ondanks dat het soms iets langer duurt, we er gezamenlijk toch altijd wel uitkomen.

Zo niet deze week in Harderwijk: De technicus deed het nog voorkomen alsof hij heel ervaren was. Hij grapte nog dat de afbouwende band voor ons een beetje langzaam was en daarna konden wij het podium op. Wat een goed voorbereide ombouw van een kwartier had moeten zijn, liep al snel uit naar een uur van wachten, waarin wij als band aanschouwde hoe de ‘technicus’ op zoek was naar de signalen die hij kort ervoor zelf nog ingeprikt had. Maar de verbazing sloeg al snel om in ongeloof en boosheid, toen bleek dat deze man echt geen flauw idee had wat een geluidstechnicus inhield. Eigenlijk hadden we toen al moeten stoppen, maar je wil voor je publiek alle moeite doen, en het was nota bene voor een benefiet. Even doorbijten dan maar. Een geluidsinstallatie is voor velen abracadabra, maar voor deze technicus zelf ook. Hij wist niet meer welk instrument op welk kanaal zat, kreeg geen geluid uit de  monitor speakers, en de enige oplossing die hij had om iets harder of zachter te zetten, was dat op het instrument zelf te doen. “Mag deze monitor een stuk zachter’ opperde ik nog voorzichtig. Vol ongeloof keek ik toe hoe de man dit oploste door de plug uit de speaker te trekken. We hebben nog een poging gedaan er voor ons geduldige publiek iets van te maken. Tot in het intro van het derde nummer de hele installatie dusdanig ging rondzingen dat onze muziek totaal in fluittonen verdween, wij onze oren probeerden te beschermen en de man nog maar een oplossing restte: de stekker eruit te trekken. De daarvoor nog zo fiere digitale mixer lag er als oud schroot voor niets bij. De naam van het geluidsgilde ten grabbel gegooid. Wat een idioot!

Wij spelen al jaren door het hele land en wij bouwen graag een feestje en zien de tranen graag rollen, van het lachen of van ontroering.  Op diverse gelegenheden, zoals festivals, zijn we afhankelijk van het daar door de organisatie aangeboden geluid. Gelukkig zijn de meeste technici gedreven, zodat zelfs als de ervaring of het niveau iets lager ligt als gehoopt, en ondanks dat het soms iets langer duurt, we er gezamenlijk toch altijd wel uitkomen.

Zo niet deze week in Harderwijk: De technicus deed het nog voorkomen alsof hij heel ervaren was. Hij grapte nog dat de afbouwende band voor ons een beetje langzaam was en daarna konden wij het podium op. Wat een goed voorbereide ombouw van een kwartier had moeten zijn, liep al snel uit naar een uur van wachten, waarin wij als band aanschouwde hoe de ‘technicus’ op zoek was naar de signalen die hij kort ervoor zelf nog ingeprikt had. Maar de verbazing sloeg al snel om in ongeloof en boosheid, toen bleek dat deze man echt geen flauw idee had wat een geluidstechnicus inhield. Eigenlijk hadden we toen al moeten stoppen, maar je wil voor je publiek alle moeite doen, en het was nota bene voor een benefiet. Even doorbijten dan maar. Een geluidsinstallatie is voor velen abracadabra, maar voor deze technicus zelf ook. Hij wist niet meer welk instrument op welk kanaal zat, kreeg geen geluid uit de  monitor speakers, en de enige oplossing die hij had om iets harder of zachter te zetten, was dat op het instrument zelf te doen. “Mag deze monitor een stuk zachter’ opperde ik nog voorzichtig. Vol ongeloof keek ik toe hoe de man dit oploste door de plug uit de speaker te trekken. We hebben nog een poging gedaan er voor ons geduldige publiek iets van te maken. Tot in het intro van het derde nummer de hele installatie dusdanig ging rondzingen dat onze muziek totaal in fluittonen verdween, wij onze oren probeerden te beschermen en de man nog maar een oplossing restte: de stekker eruit te trekken. De daarvoor nog zo fiere digitale mixer lag er als oud schroot voor niets bij. De naam van het geluidsgilde ten grabbel gegooid. Wat een idioot!